Wyadoptowana. Kto pokocha tę czekoladową piękność?

Człowiek chce mieć psa, pies chce mieć człowieka. I w taki oto prosty sposób ich drogi się krzyżują a losy splatają. Czasem rozplata je dopiero śmierć, czasem ludzka podłość, a czasem „samo życie”. W przypadku Mili i jej ludzkiej rodziny los sprawił, że ich drogi muszą się rozejść, a sunia musi szukać nowych opiekunów.

Do obecnego domu Mila trafiła w październiku 2017 roku. Okazała się wspaniałym, grzecznym i pojętnym labradorem. Jest spokojna, opanowana i jak na laba przystało nie szuka zwady. Żyje w zgodzie z innymi psami. Kotów też nie uważa za wrogów, więc jeśli jakiś byłby skory do zabawy, Mila z pewnością skorzystałaby z zaproszenia. Sunia bardzo lubi wędrówki, oczywiście im dłuższe, tym lepsze. Porządne wybieganie i sunia zasypia lub, jak twierdzą niektórzy, tylko ładuje akumulatory. Podczas spacerów jest grzeczna, a jeśli chce udowodnić swoją siłę, to tylko właścicielowi, którego potrafi pociągnąć za smycz. Zna podstawowe komendy, choć doszlifowania wymaga jeszcze powrót do opiekuna na zawołanie.

Jak na labradora przystało Mila wyznaje zasadę, że „milczenie jest złotem, a jedzenie … też złotem, nawet jeśli nie jest czyste” ? Niewtajemniczonym podpowiemy, że oznacza to, iż Mila, jako prawdziwy przedstawiciel swej rasy nie szczeka, za to lubi jeść. Przyjemność sprawia jej także jazda samochodem.

W domu Mila jest grzeczna, zarówno pod obecność domowników, jak i wówczas, gdy zostaje sama. Obecnie mieszka z półtorarocznym dzieckiem, dla którego jest cierpliwą, delikatną i oddaną opiekunką. Jest zdrowa, zaszczepiona i wysterylizowana. Ma również wszczepiony chip.

Mila to kolejny cudowny labrador, dla którego los nie jest łaskawy. Musi rozstać się ze swoją ludzką rodziną i rozpocząć życie w nowym domu, który my obiecaliśmy jej znaleźć.

Oprac. Renata Kamińska

Nie wydajemy psów do budy lub do kojca.