Labradory.org

Dla osoby zainteresowanej adopcją:

Jeśli jesteś zainteresowany adopcją labradora za naszym pośrednictwem, w pierwszej kolejności odpowiedz na następujące pytania:

• Po co mi ten pies? Dlaczego chcę psa? Czy na pewno chcę psa?
• Czy będę mieć dla niego czas?
• Czy jestem w stanie zmienić swoje nawyki i przyzwyczajenia, by zająć się psem?
• Czy nie będzie mi przeszkadzał w natłoku zajęć i codziennych obowiązków?
• Czy nie zaburzy poczucia porządku i estetyki mojego domu (linieje, śmierdzi, ślini się, bałagani, gryzie, brudzi, niszczy)?
• Czy nie będzie kulą u nogi (szczeka, skacze na ludzi, nie słucha, ciągnie na smyczy)?
• Czy będę miał(a) czas na szkolenie i spacery zawsze, mimo złej pogody, choroby, dużej ilości zajęć i obowiązków?
• Czy jestem w stanie i naprawdę mam chęć przyjąć na siebie dodatkowe obowiązki i odpowiedzialność za żywą istotę przez 10-15 lat?
• Jak długo nie ma nikogo w domu? – psy lubią towarzystwo, nie znoszą nudy i samotności
• A co z wakacjami, feriami, wyjazdami – czy będę w stanie zabrać psa ze sobą, czy jest ktoś z kim mógłby zostać podczas mojej nieobecności?
• Czy finansowo podołam utrzymaniu psa – żywienie, szczepienia, zabawki, akcesoria, ewentualne leczenie?
• Czy mam wystarczająco dużo energii, zdrowia, czasu, chęci, by podjąć wysiłek fizyczny i psychiczny na rzecz wychowania mądrego, przewidywalnego i posłusznego, bezpiecznego towarzysza, dbać o jego kondycje, rozwój, potrzeby?
• Czy mam odpowiednie warunki lokalowe i czy w bliskości miejsca zamieszkania znajduje się teren, gdzie pies może swobodnie pobiegać?
• Czy ja i moja rodzina jesteśmy w stanie przyjąć psa do swojego domu, tak by nie zagroził naszemu zdrowiu (nie cierpimy na astmę, alergię, choroby kręgosłupa itp.)?
• Czy moja sytuacja zawodowa, materialna jest stabilna? Czy nie będę zmuszony do zmiany miejsca zamieszkania, sprzedaży domu, wyjazdu za granicę? Co stanie się wtedy z psem? Czy będzie mógł wyjechać ze mną? (pamiętaj np. o wymaganej kwarantannie w przypadku wyjazdu do Anglii, Irlandii, Skandynawii itp., o możliwościach transportu – np. ograniczeniach w przypadku przelotu samolotem wraz z czworonogiem itp.)

Dla tych którzy maja małe dzieci dodatkowe pytania:

• Czy potrafię zorganizować życie rodziny, by nie występowało wzajemne zagrożenie w relacji pies-dziecko?
• Czy jestem w stanie opanować dzieci w kontakcie z psem, by przestrzegały odpowiednich zasad?
• Czy chcę mieć „kolejne dziecko” w domu?
• Czy poradzę sobie z psem i dzieckiem podczas wspólnych spacerów?

Jeśli nadal chcesz adoptować labradora:

1. Wypełnij formularz adopcyjny z pytaniami na które proszę szczerze odpowiedzieć. Samodzielny kontakt z Koordynatorami Adopcji jest mile widziany (numery telefonów Koordynatorów Adopcji poniżej ).
2. W następnej kolejności odbędzie się u Ciebie wizyta przedadopcyjna, która jest miłym spotkaniem z wolontariuszem i jego labradorem. Wizyta ta ma na celu poznanie Ciebie i Twojej rodziny, Waszych oczekiwań i możliwości, przybliżenie charakteru labradora, jego wad i zalet.
   Nie bój się wizyty, nie jesteśmy CBA
3. W miarę możliwości Koordynatorzy Adopcji poinformują Cię o swojej decyzji, pomogą w wyborze najlepszego psa dla Ciebie i Twojej rodziny.
4. Przy przekazaniu psa odbędzie się podpisanie umowy adopcyjnej, której warunkiem może być kastracja/sterylizacja, jeśli nie została wykonana wcześniej.
   
   Pamiętaj, że kastracja/sterylizacja jest jedyną skuteczną metodą zapobiegania nadpopulacji niechcianych zwierząt
   
   
5. Często zdarza się tak, że idealny pies jest kilkaset kilometrów od miejsca Twojego zamieszkania – w miarę możliwości pomożemy, pod warunkiem zwrotu kosztów.

Życzymy powodzenia

Koordynatorzy Adopcji:
☎ 573981988 (Kasia), 510957071 (Bernadetta)
✉ adopcje@labradory.org

Labrador retriever to duży, ciężki, ważący 30-40-kg, bardzo silny i ogromnie żywiołowy pies. Jeśli nie zostanie odpowiednio wychowany i wyszkolony, może przysporzyć niemałych kłopotów. Bez trudu przewróci człowieka podczas entuzjastycznego powitania. Na spacerach będzie wyrywał rękę i ciągnął właściciela tam, gdzie zechce, co zwłaszcza w zimie na śliskim chodniku może być bardzo niebezpieczne. Chętnie też przywita się z nieznajomymi, wskakując na nich ubłoconymi łapami…

Spacer lub… dziura w ścianie
Pies tej rasy potrzebuje bardzo dużo ruchu i zajęć umysłowych. Nie zadowoli się piętnastominutowym spacerem wokół bloku. Dorosłemu labradorowi trzeba zapewnić codziennie przynajmniej jeden dwugodzinny spacer, podczas którego będzie mógł pobiegać i popracować. Szczęśliwy labrador to wybiegany labrador. Jeśli nie damy mu szansy rozładowania energii w kontrolowany sposób, sam będzie musiał sobie z tym poradzić – zje kanapę, wydrapie dziurę w ścianie… Labrador nie potrzebuje domu z ogrodem. Potrzebuje natomiast właściciela mającego czas i ochotę, by go szkolić. Wybiegany labrador może zostać sam w domu na osiem godzin.

Błotne kąpiele i zdechłe myszy
Labradory uwielbiają wodę – w każdej postaci… Będą się świetnie bawić nad rzeką czy jeziorem, ale nie odpuszczą sobie także taplania się w śmierdzącym bajorku czy choćby umoczenia się w brudnej kałuży. Na szczęście ta miłość do wody przekłada się zazwyczaj na chętne poddawanie się kąpieli w wannie czy pod prysznicem.

Psy tej rasy to łakomczuchy – wiecznie głodne i patrzące tęsknym wzrokiem na wszystko, co się nadaje do jedzenia. Jest to cecha niezmiernie przydatna w czasie szkolenia, bo za maleńki przysmak chętnie zrobią to, o co je poprosimy. Trzeba jednak uważać, by nie utuczyć psa, bo labradory mają niestety skłonność do tycia. Ich łakomstwo przejawia się także w tym, że każde świństwo znalezione na spacerze – końska kupa czy zdechła mysz – jest dla nich przysmakiem.

Sierść pod skorupką jajka
Dwa razy w roku labradory bardzo intensywnie linieją. Przez kilka tygodni ogromna ilość sierści wala się w każdym zakamarku domu. Właściciele psów tej rasy utrzymują, że znajdują ją nawet pod skorupką jajka ugotowanego na twardo…

Nie będziesz tym jedynym
Labrador kocha wszystkich ludzi, a najbardziej tych, którzy chcą się z nim bawić albo mają coś dobrego w kieszeni. Przepada za dziećmi, ale nie można zapominać, że tak duży i silny pies może niechcący w zabawie dziecko popchnąć, przewrócić albo przygnieść swoim ciężarem. Zazwyczaj nie ma problemu z zostawieniem labka na jakiś czas u rodziny czy znajomych – nie będzie tęsknie wpatrywał się w drzwi. To wygodne, ale też często frustrujące dla właściciela, który chciałby być niezastąpiony.

Wiele osób planujących zakup labradora myśli, że to ponadprzeciętnie inteligentne zwierzęta, które już z natury są doskonale wychowane. Nic bardziej mylnego! Będą takie tylko wtedy, jeśli poświęcimy im odpowiednio dużo czasu i…nauczymy je takimi być.
„Mój Pies” 5/2008 (200
źródło: http://www.psy.pl/archiwum-miesiecznika/art2512.html