Wyadoptowana. Nasza podopieczna w domu tymczasowym u Beaty (pierwsza z prawej).

A więc co słychać u Lusi? Na przestrzeni 3 tygodni przyjmowania leków znacznie uległo poprawie jej chodzenie. Nie piszczy z bólu. Chce coraz dalej chodzić, niestety nie możemy jej na to pozwolić – wynagradzamy jej to pływaniem. ? Zachowuje się jak na labradora przystało: z wody nie chce wychodzić i skutecznie próbuje żulić swoimi zmarnowanymi oczkami. Choć widać w nich już poprawę – nie cierpi tak jak wcześniej.
Cwana bestia – jeśli nie chce iść się tam gdzie ona chce na spacerze to sobie siada i wydawać by się mogło, że udaje, że dalej nie może. Ale jeśli idzie się w wybranym przez nią kierunku to nagle wstaje.
Gdy za długo ktoś na nią uwagi nie zwraca zaczyna szczekać dość cicho i wtedy by się uspokoiła podchodzimy ja pogłaskać. Niestety sama nie podejdzie, chyba największy problem ma ze wstawaniem. Mówią, że psy się nie uśmiechają – ale ja wiem, że nauczyły się tego od ludzi. Na jej pyszczku coraz częściej gości uśmiech i widać wdzięczność.
Wychodzi standardowo o tych samych porach. Również potrafi się sama tego domagać, tak samo jak o stałych porach otrzymuje tabletki i też się ich domaga – niesamowity pies.

Dziękujemy za nowe wieści.

Dziękujemy bardzo Pani Joannie Bukowskiej za lekarstwo na stawy dla Lusi:

Zapraszamy na film:

Poprzednie wpisy:
Lusi – po wielu miesiącach dzięki ludziom dobrej woli sunia jest bezpieczna w domu
U-73 – Chora labradorka woła o pomoc! (+film)
BARDZO POTRZEBNY DOM, KTÓRY OTOCZY JĄ OPIEKĄ!