Pies, który nie widzi, lecz patrzy – sercem, nosem, uszami i całą resztą swojej osoby.

To już prawie rok, od kiedy Edi zawitał do naszego domu. Po pierwszej wizycie przedadopcyjnej wiedziałam już, że nie trzeba bać się niewidomego psa. Ale nie sądziłam, że życie z takim psem jest fascyjnujące. Krok po kroku odkrywaliśmy wspólnie, do czego Edek jest zdolny. Najpewniej z jego charakteru wynika, że szybko zaakceptował nową rodzinę i zasady w niej panujące. Okazało się, że nia ma problemów z wykonywaniem podstawowych komend, które czynią życie psa bezpieczniejszym. Ustaliliśmy rytm dnia, czego „pilnował” z żelazną konsekwencją (nie ma pracy po południu, wieczór należy spędzić na zabawie). A potem okazało się, że Edek ma nieprzeciętną inteligencję i silną chęć współpracy. Przede wszystkim szybko zaznajomił się z łąkami nadodrzańskimi, gdzie spacerowaliśmy. Śmieję się, że już po kilku spacerach, stworzył sobie w głowie mapę terenu i nie miał wątpliwości, gdzie może pozwolić sobie na galopki i harce. Jeśli na jego drodze pojawiła się nieoczekiwana przeszkoda, wówczas wystarczyło rzucić hasło „Uważaj”, a pies zaczynał „skanować” teren i bez problemu mijał przeszkodę. Jak na psa, który ma geny po labradorze, pokochał oczywiście wodę i pływanie. Ale, co nie jest już takie oczywiste dla niewidomego psa, nauczył się aportować z wody najpierw butelkę, a potem kijki. Okazało się też, że Edi uwielbia polować na fale, które wywołuje na rzece przepływająca motorówka. Żebyśmy mogli przemieszczać się na dalsze odległości w dobrym tempie, przyuczyliśmy Edka do biegania za rowerem, chociaż wyglądało to tak, jakby to umiał od zawsze. Gdy widać , jak Edi „wpatrzony” w tylne koło roweru, podąża szybkim truchtem, wierzyć się nie chce, że nie widzi.

Podczas wakacji wspólnie wspinaliśmy się na Ślężę i byliśmy w Bieszczadach, gdzie Edi przeżył chwile zgrozy po wizycie w zagrodzie żubrów a potem na wycieczce drezynami. Wtedy też pokazał, jak wielkie ma do nas zaufanie. Spotkała nas wtedy też zabawna historia. Otóż Edi między ludźmi nosi szelki z napisem „Blind dog”. Gdy spacerowaliśmy na dreptaku przy zaporze nad Soliną, ludzie rozstępowali się przed moim mężem i psem, szepcząc, że pies jest przewodnikiem dla niewidomego.

Edek ma bardzo dobry słuch, do tego stopnia, że skutecznie poluje na myszy nad Odrą. Tam też zaprzyjaźnił się z kilkoma psami. Pierwsze psie spotkania były dla mnie niepokojące, bo Edek rzucał się na psy z warkotem, ale okazało się, że to była forma samoobrony. Po kilku spotkaniach Edi oswoił się psami, a nawet zaprzyjaźnił z kilkoma tak, że na ich „widok” biegnie się przywitać i chętnie im towarzyszy w spacerze. Oczywiście nie umie się bawić jak zwykły pies, często skacze wokół jakiegoś nieboraka i szczeka, albo gania za biegnącym psem i go przewraca. Ale wypracował sobie też taką metodę zabawy: jak spotyka psa, którego „widzi” po raz pierwszy, albo po długiej przerwie, to szuka patyczka i zaczepia psa proponując, aby mu zabrał patyk. I jeśli drugi pies „załapie” ideę zabawy, to potrafią tak ganiać do upadu.

A ostatnio Edi został psem przewodnikiem dla przygarniętej suczki ze schroniska, ale to już zupełnie inna historia … .

Filmy – źródło: lidka.netzel.pl

Pływanie:

Aportowanie:

Słodziak:

Bieganie za rowerem:

Zwykły dzień:

Jestem piękny:

Z kumplem:

Na drezynie:

Tak się wypoczywa:

Zabaweczka:

Mój patyk:

Wybór choinki:

Poprzedni wpis:
EDI – MIŁOŚĆ OKRYTA FUTREM – wspaniała wiadomość
EDI – MIŁOŚĆ OKRYTA FUTREM
Edi niewidomy pies do adopcji