Drago pozostał w domu tymczasowym.
Draguś to 4-letni naczelny pieszczoch stada i miłośnik drapiących ludzkich rąk.

Jego biszkoptowe futro lśni pięknym kolorem starego złota,zaś potężny labkowy ogon na widok człowieka zamienia się w śmigło.

Ten młody jeszcze pies przeszedł już w życiu wiele-zagłodzenie,skrajne zaniedbanie i porzucenie,potem wypadek samochodowy,połamane kości,urazy i krwiaki,atak padaczki oraz pchło-kleszczowy obóz przetrwania w sierści i niedrożność jelit-a większość z rąk tego,którego mylnie nazywa się człowiekiem i najlepszym przyjacielem psa…

Po takich przejściach i niemal 3-miesięcznym przymusowym bezruchu,wykonany u Dragusia zabieg kastracji i wszczepienia chipa stanowiły jedynie kosmetyczny drobiazg…

Mimo życiowych dramatów i grubej kartoteki w gabinecie weterynarii, Drago zachował labkową pogodę ducha,wesoły uśmiech „pełną paszczą”,wielką sympatię dla ludzkiego plemienia i niewyczerpaną cierpliwość dla dzieci.

Jedynie koty w towarzystwie Drago mają z lekka przekichane. Draguś na widok mruczków zamienia się w psa gończego,a w Jego ślepiach zapala się łowiecki błysk pod hasłem „polowanie czas zacząć!”

Podróże z Drago to sama przyjemność,jest On bowiem wyjątkowo grzecznym i spokojnym towarzyszem. Te same cechy widać też w kontaktach Dragusia z innymi przedstawicielami gatunku szczekaczy-wszelkie uwagi i psie smsy są kulturalnie wymieniane przy okolicznych drzewkach.

Draguś już długo szuka Domu Stałego,ale ciągle ma nadzieję… Nadzieję na czułego Pana,pełną michę i domek z ogródkiem. Nadzieję na wygodną kanapę w salonie i mięciutkie wyrko,solidarnie dzielone z człowiekiem. Nadzieję na miłość i serce oraz zaprzyjaźnioną całodobową klinikę weterynaryjną. Nadzieję na Lepsze Jutro…

oprac. E. Frankiewicz