Wyadoptowana półtora roku temu labradorka Saba ukończyła 15 lat. Piękny wiek jak na psa tej rasy.

Zdecydowana większość osób chcących adoptować labradory zaznacza, że najlepiej jakby to był szczeniak albo pies maksymalnie do 2 lat. W takich realiach psy starsze nie mają szans na adopcje. Dlaczego?

Czym różni się adopcja starszego psa od wzięcia młodziaka?

Pierwszą różnicą jest zdrowie. Starszy pies, jak człowiek, wymaga częstszych badań i kontroli, a być może już nabawił się jakichś schorzeń. A młody pies? Młody pies po prostu ma to wszystko jeszcze przed sobą. Po jakimś czasie będzie wymagał takiej samej opieki, bo też się kiedyś zestarzeje, zachoruje, nabawi kontuzji itp. Nawet biorąc szczeniaka trzeba liczyć się z kosztami i czasem spędzonym na dbaniu o zdrowie.

Druga różnica to poziom energii. Starszy pies nie będzie już mógł być uczestnikiem długich zabaw, nie będzie biegał przy rowerze, wyzwaniem będzie dla niego nawet długi spacer. Nadal będzie chętnie się ruszał, ale ten ruch będzie trzeba mu dawkować dla jego dobra. Młody pies natomiast, bez względu na starania nowych właścicieli, będzie miał w sobie nadmiar energii, bo tak go stworzyła natura. Owszem, będzie mógł bawić się z nami godzinami, cały dzień nie wychodzić z jeziora, aportować do upadłego, a potem jeszcze trochę. Niestety, równie często energię spożytkuje na pogryzienie mebli, kopanie dołów tam, gdzie nie trzeba, pogoń za innymi zwierzętami, także przez ulicę w środku miasta. Wymaga to o wiele więcej uwagi i cierpliwości, niż w przypadku starszego psa.

Trzecia zasadnicza różnica to wychowanie. Tutaj bywa różnie, bo wiele zależy od genów oraz przeszłych doświadczeń psa. Zarówno roczny jak i 10-letni pies mogą nie potrafić zachować czystości, nie znać żadnej komendy, nie chodzić przy nodze. Równie dobrze, oba mogą być grzeczne. Różnica w tym wypadku polegać będzie na tym, że młody pies, znów z racji jego natury, będzie skłonny do testowania cierpliwości człowieka, będzie przejawiał upartość, będzie próbował podnosić swoją pozycję w stadzie, co często odbierane jest jako złośliwość (bo pies nagle przestaje wykonywać komendy, których go przecież dawno nauczyliśmy albo zaczyna niszczyć coś, co go wcześniej nie interesowało). Natomiast starsze psy w nowych domach przyjmują bez wahania hierarchię, którą narzuci im nowy właściciel. Takie psy nie będą próbowały wchodzić nikomu na głowę – im wystarczy, że mają dom i kogoś obok. Poza tym, nawet najstarszego psa można nauczyć nowych sztuczek w pięć minut.

Jeśli więc ktoś chciałby od razu takiego labradora, jak z reklamy, to odnajdzie go właśnie wśród psów starszych.

❤ Zespół koordynatorów adopcji życzy Sabie
dużo zdrowia i radości.❤ 

Uaktualnienie: 17.10.2015 Sabcia odeszła za tęczowy most ✟ 🙁