Wyadoptowany. Pies który cały czas węszy szukając miłości… ❤️

Burton na wypasie! Cudowny, postawny, ale nie za duży pies w typie labradora. W końcu na wolności, w końcu koszmar Radys odchodzi w zapomnienie! U Burtona widać, że ten obóz zagłady nie odbił na nim zbyt mocno swego piętna. Burton jest radosny, lubi kontakt z człowiekiem, zapoznaje się z innymi psami, suczki uwielbia. Faktycznie mężczyźni budzą w nich strach, ale myślę, że jest to kwestia czasu i dobrych, pozytywnych relacji z dobrymi mężczyznami.
Burton czeka na dom w hoteliku pod Warszawą.
Został oceniony na ok 6 lat. Do adopcji zostanie wydany po kastracji i podpisaniu umowy adopcyjnej.
Kontakt w sprawie adopcji: 664 92 33 11

Źródło: Facebook

I jeszcze raz o Burtonie❤️Tym razem okiem Joasi, która spędziła z nim dzień:

Wczoraj był wspaniały dzień i dla mnie i dla Burtona, wyciągniętego z pseudo-schroniska w Radysach jakieś 2 tygodnie temu. Pojechaliśmy razem na plażę – Burton, moja 5 letnia córka i moi rodzice. Burton bez problemu wszedł do auta. Cała podróż minęła spokojnie dzięki spokojnej postawie tego psiaka. Po przyjeździe na miejsce Burton nie był zainteresowany nawet napiciem się wody – od razu zaczęło się wąchanie. Przed pójściem na plażę, udaliśmy się na długi spacer, na którym Burton zamienił się w wielki, piękny psi nos, który wącha wszystko i wszędzie. Każde najdrobniejsze ziarenko piasku, każdy maleńki pyłek na kwiatku został obwąchany. Nie jest to dziwne, że chciał się tak bardzo nawąchać tego świata na wolności. Co czuł Burton i co mógł wąchać w mordowni w Radysach? Możemy sobie tylko wyobrazić – ten sam zapach zimnego boksu stojącego w kurzu, zapach strachu i unoszącej się wszędzie krzywdy, zapach smutku i rezygnacji innych psów…Na naszej wyprawie było inaczej – wolność, woda, drzewa, kwiaty, smaczki, które miałam w saszetce, zapach słońca i zapach wspólnie spędzanego dnia, zapachy psów, które tu wcześniej były na spacerze.

Pomimo maksymalnej koncentracji na wąchaniu, Burton reagował na mój głos ostrzegający, że jedzie auto – „jaki grzeczny” – za każdym razem myślałam.

Burton nie bał się odgłosów aut przy drodze, silników skuterów wodnych ani paralotni nad nami.

Po przyjściu na plażę rozglądał się ciekawsko i oczywiście – wąchał. Nagle jego wzrok spotkał się z kąpiącą się w wodzie ze swoim opiekunem, czarną labradorką. Matko jak on do niej chciał podejść! Jak popiskiwał! Był przyjacielsko nastawiony, ale ja pierwszy raz z nim byłam na spacerze no i pierwszy raz go na oczy widziałam, więc stwierdziłam, że bezpieczniej będzie jak zachowamy dystans. Potem spotkaliśmy jeszcze 2 inne psiaki na plaży i Burton znowu popiskiwał i chyba chciał się bawić. Powiedziałam mu, że nie tym razem, bo sama się boję no i przecież musimy uważać na jego gojącą się na grzbiecie ranę. Burton jest wyrozumiały i zgodził się na taki układ. Później przyszedł czas na brodzenie w wodzie, picie wody no i na zachwyty plażowiczów nad Burtonem. Jaki fajny pies! Mogę pogłaskać? Proszę Pani, a czy można go pogłaskać? Słyszałam co i rusz. Ludzie opowiadali nam historie swoich psów adoptowanych ze schronisk i życzyli Burtonowi wszystkiego, co najlepsze.

Pod koniec naszego dnia na plaży, moja córka Marysia poprosiła mnie o możliwość pospacerowania z Burtonem na smyczy. Oddałam jej smycz nad wszystkim czuwając. Moje dziecko ma 5 lat. Burton był bardzo delikatny i mega przyjacielski wobec mojej kruszyny. Mania dawała mu smaczki i zachęcała do spacerowania – wyglądali razem cudownie. Wyobraziłam sobie właśnie taki dom dla Burtona – rodzina, która zabiera go na różne wyjazdy, dzieci kochające i szanujące swojego psiaka… To jest wspaniały pies. Być może miał kiedyś rodzinę. Mam nadzieję, że będzie ją miał ponownie – w końcu cały dzień węszyliśmy za miłością…❤️❤️❤️

pozdrawiam serdecznie,

Joanna Rułan

Ogłoszenie grzecznościowe.